Finalist van het Leids Cabaretfestival 2020
Thjum Arts en Thom
Als Thjum het podium opkomt, gebeurt er iets. Met zijn droogkomische doordachte stijl weet hij alledaagse onderwerpen op een originele manier te bekijken. Hij onderzoekt het leven op een dusdanige manier dat je na afloop niets anders kan zijn dan onder de indruk. Thjum speelt (delen uit) zijn voorstelling waarmee hij in de finale van het Leidsch Cabaretfestival stond, afgewisseld met ervaringen op X11. En we hebben een zelfs een voorprogramma: Thom heeft stiekem een grote behoefte om grappig gevonden te worden, daarom is hij 3 jaar geleden begonnen met zijn stand-up routine op podia te krijgen. Op Lowlands heeft hij vorig jaar een guerrilla optreden gegeven door een podium voor zich zelf te maken en een publiek in een tunnel te gijzelen. Hij wil graag kort laten zien wat hij kan.
Thjum won zowel de jury- als de publieksprijs van het Amsterdam Studenten Cabaret Festival 2018 en haalde de finale van het Leids Cabaretfestival 2020.
“Interessant, origineel en spannend. Een hoge lachscore en uitzicht op een carrière!” – Jacques d’Ancona
“Filosofie, sociologie en spiritualiteit in één, zonder dat de humor inboet aan kracht: het is maar weinig cabaretiers gegeven.” – Jury LCF
Thjum werkte de afgelopen jaren samen met Ruuth aan het vak Creatief Netwerken op X11. Een vak waarbij leerlingen iemand benaderen die een beroep uitoefent waarover ze meer willen weten. Lerarentekort? De leerlingen leveren zelf gastdocenten. Thjum zegt hierover:
Ik geef les, terwijl de mentor van de klas ondertussen individuele adviesgesprekken voert. Uit mijn ooghoek zie ik een leerling zijn jas en tas pakken en weglopen. Ik loop het lokaal uit en roep: “Waarom ga je weg?” De jongen stopt met lopen. Ik loop naar hem toe en kijk hem aan: “Ik zie aan je ogen dat je echt graag naar huis wil.” Een momentje kijkt de jongen verbaasd: hij loopt weg uit de les en zelfs dan wordt die Thjum niet kwaad. Hij kijkt me aan en zegt: “Ik graaf mijn eigen graf hier op school man.” Een mooi gesprek volgde.
Hij had net het advies gekregen het lesjaar over te doen, dus te blijven zitten. En dat terwijl hij elke dag keihard werkte. Dat zat hem zó dwars dat hij vluchtgedrag vertoonde, zo legde hij zelf uit. Ook vertelde hij dat hij al jaren psychologen en andere figuren om zich heen heeft die hem ‘helpen’. Ik dacht: Thjum, dit is het moment om je bek te houden! Geen adviezen nu. Ik besloot het te houden bij: “Ik vind het belangrijk dat er iemand naar je luistert.” “Thanks man.” antwoordde de jongen. “Oke, vergeet de les. Schrijf voor mij op wat jij met je leven zou doen als je geen geld hoefde te verdienen.” Tot mijn verbazing zei de jongen: “Dat hoef ik niet op te schrijven, dat kan ik je zo ook wel vertellen.” Hij wist precies wat hij wilde: hij kon geweldig auto’s repareren. Elke dag als hij thuiskwam ging hij met zijn vader aan de auto sleutelen. Ik zei tegen hem: “Beloof me één ding: hoe slecht het ook gaat op school, stop nooit met die auto’s!” Hij verstond het. Genoeg geleerd. Van mij mocht hij naar huis.
